Ik heb een kot gevonden! 'n Beetje duur, maar met een dakterras en Spaanssprekende kotgenoten (1 Leuvense die hier sinds september is en een koppel Spanjaarden). Nog beter nieuws: ik ben voor al de vrijgegeven vakken totnogtoe geslaagd met goede punten - het vak dat nog moet volgen zal waarschijnlijk wel slechter nieuws meebrengen.. Hieronder het verslag van de eerste dagen. Het is een beetje langer geworden dan de bedoeling, sorry!
El viaje en autostop
Zoals de meesten onder jullie weten ben ik, na een heerlijk weekje met Nina in midFrancia, al liftend naar Valencia gegaan. Dat ging tot mijn opluchting ook in Spanje (tussen Barcelona en Valencia met Spanjaarden) heel vlot, het was een geruststellende ervaring dat Spanjaarden openstaan voor iemand die zich in z'n beste, maar beperkte Spaans probeert uit te drukken. Tot Barcelona kreeg ik een 740km-lange lift van Gerard, een SpaansZeeuwse truckchauffeur die sinds 8 jaar in Alicante woont in de sla, meloenen en parket doet, die hij tussen España en Belgica/Angelterra vervoert. De ideale lift dus om twee talen te oefenen die ik absoluut wil leren: Spaans en Zeeuws. Dat tweede zal wel nooit lukken, maar ik had een lijstje moeten bijhouden met al de koeterhollandse uitdrukkingen die mijn vertaalcapaciteiten te boven gingen. Die werden bovengehaald bij Gerards stoere truckverhalen, die mij zus en zo en die en dat nog meer respect gaven voor het harde en onregelmatige truckersleven. Zeker met de crisis, die zich in Spanje blijkbaar echt wel laat voelen. Verder maakte Gerard me vertrouwd met enkele Spaanse gewoonten (zoals aan de bar al je afval gewoon op de grond smijten en de barmans aandacht zoeken met een scherp 'psssst'), hij leerde me welke Spaanse woorden vooral niet te verwarren (la teta betekent bv iets helemaal anders dan la tête), hielp me bij het herkennen van Chinese piraterijcd-verkopers en maakte me wegwijs in het Spaanse politieke leven. De nacht bracht ik door bovenop het parket in de oplegger van de truck, op een parking bij Barcelona. Toch ook een unieke ervaring.Het is onder andere voor zo'n ervaringen (je komt echt álle soorten mensen tegen) dat ik ervoor koos naar hier te liften. De afwezigheid van enig besef van afstand en beleving van veranderende landschappen en culturen en het ecologische gegeven dat vliegen relatief heel vervuilend is, maken dat ik binnen Europa (en zoveel mogelijk daarbuiten ook) niet met het vliegtuig wil reizen. Iedereen die mij en Valencia wil bezoeken is heel erg welkom, de enige voorwaarde die ik stel is dan ook dat je niet met het vliegtuig komt (het lijkt me nogal tegenstrijdig dat ik zo toch de oorzaak zou zijn van vliegtuigverkeer). Ik veronderstel dat niet iedereen deze beslissing begrijpt (al hoop ik natuurlijk van wel), maar wel dat iedereen ze respecteert.
Los primeros días valèncianos
In Valencia logeerde ik totnogtoe op kot bij Jelle, een oud-klasgenoot (uit het 5de leerjaar, ik had hem denk ik in 10 jaar maar 3 keer gezien!) met wie het zeer goed klikt. Hij helpt me bij zowat alles en maakt samen met zijn vriendin, Annejo, mijn eerste dagen veel minder moeilijk dan ze anders zouden zijn. Ze zijn hier beiden op erasmus sinds september en spreken dan ook al vlotjes Spaans. Het is de bedoeling dat we binnen enkele weken ook onderling Spaans gaan spreken, maar voorlopig doet het wel deugd je even niet zo analfabetisch te voelen en een goed gesprek te voeren in het Nederlands. Jelle en Annejo studeren allebei geneeskunde in Gent, ze deden mij al meermaals denken aan zo'n ander heerlijk dokterskoppel uit mijn directe omgeving:)
La fuerza de una lengua
op 't unief voel ik me voorlopig nogal doofstom. Ik versta in de les flarden van zinnen en heb nagenoeg geen contact met de Spaanse studenten, voor wie ik uiteindelijk maar 1 vd vele erasmussers ben die hier ieder jaar komen (Valencia is de 2de-meest gekozen erasmusbestemming in Europa) en voor wie ik voorlopig zo traag Spaans spreek (zeker in vgl met de spraakwatervallen hier) dat de aandacht al snel verloren gaat. Ik kijk dan ook uit naar de Spaanse lessen die volgende week beginnen en die ik, samen met zoveel mogelijk oefening op straat, zie als een middel om mijn Spaans zo snel mogelijk op te krikken.
La primavera se empieza
ofwel 'de lente is begonnen' (denk ik..), want behalve vandaag is de hemel hier enkel staler dan blauw geweest. T-shirtweer dus (gnagnagna), met op de achtergrond het lentegezang van vele Europese kanaries. Ik heb bovendien m'n eerste lentezwaluwen al gezien!
ValenSpaanse gewoonten - Mi biorritmo sobre su cabeza (?), 'Mijn bioritme op z'n kop':
in Spanje wordt op heel andere tijdstippen gegeten en daar moet ik nog aan wennen. Sinds woensdag heb ik om 21u, 23u, 0u30 en 22u avondgegeten, wat voor een goede slaap veel te laat is voor mij. Bovendien ben ik vanmorgen om 5u opgestaan om op de nachtmarkt (van 1 tot 10) een fiets te gaan kopen. Ik zit hier nu dan ook met een wazige kop en een weeë maag verslag uit te brengen. - El calor internacional: de straten in Valencia (en Spanje) zijn hier erg internationaal gekleurd. Veel Zuid-Amerikanen, Afrikanen en eigenlijk van alles wat (ik zit hier in een internetcafé van een Indiër die bollywoodfilms aan het bekijken is). Gerard vertelde me dat dit komt omdat in Spanje een lakser immigratiebeleid heeft dan bij ons: eenmaal binnen wordt je 'legaliteit' hier nagenoeg niet gecontroleerd. Ook de sociale opvang van 'illegalen' (al die aanhalingstekens moeten wel met een zus die sociaal werk studeert;) is hier minder en er wordt erg opzichtig (in tegenst tot B) misbruik gemaakt van mensen zonder papieren. In de groentenwinkel werkt een Bangladees (?) 15 uur per dag 6 op 7: ze hebben hem wijsgemaakt dat als hij hier drie jaar is hij zijn papieren zal krijgen en wordt ondertussen uitgebuit tegen een onmogelijk loon. Eergisteren raakten we samen aan de praat een Senegalees (!) die hier al 4 jaar is en nog steeds geen papieren heeft... - La mañana con la marihuana: Hasj is hier een allernormaalste zaak. Eén van de koten die Jelle en ik gingen bekijken verwelkomde ons om 4u de la tarde met een walm van marihuana en je ruikt het in de vele parken en zelf op café. Vanochtend kocht ik op de markt een (wrak van een) fiets voor 20 euro y un café con leche van een 60-jarige met marihuanamuts op...
Viva la vida, Hasta luego!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten