Holasso golasso,
de adrenaline stroomt nog door m'n bloed van de (oké, onverdiende) overwinning van het voetbal en het doorstoten van Barça naar de CL-finale. El fútbol begint hier ook van m'n dagelijkse Valenciaanse leven een alsmaar groter deel uit te maken. Nu zowat twee weken terug uit België, tijd voor een date met m'n blog. Over fútbol, zwar(t)e levensverhalen, vogeltjes en mi vida actual en Valencia.
El fútbol
Vorige zaterdag was het in Spanje 'Él clásico', de match die ieder jaar heel Spanje 105 minuten doet stagneren (zonder twijfel één vd redenen vd ernstige crisis hier): Real Madrid - FC Barcelona. Dit jaar hing er nog meer spanning rond de match dan anders, want de match ging zo goed als zeker beslissend zijn over de titel. Om een beetje de sfeer weer te geven: ik was een kwartiertje te laat voor de match, maar ik kon de score perfect inschatten, want de doodse stilte op straat (zeer zeldzaam in Spanje - iedereen zat in de bars) werd tijdens mijn fietstochtje 3 keer door een hels kabaal onderbroken en iedere keer kwam wel iemand uit een bar lopen: 'Higuain ha marcado! Uno a cero, arriba Madrid!'.
Toen ik toekwam op café, waar ik had afgesproken met Jelle, was het al 1-2 en was de sfeer schitterend! De helft Barcelonasupporters (ik bij hen) in het azulgrana en de andere helft (vooral oude mannen, toeval?) in het koninklijk wit van Real. Sommigen meelevend alsof ze zelf op het veld stonden, anderen commentaar gevend op alles en iedereen, allemaal 'con mucho pasión'. El fútbol, es la vida! Eén van de oudere mannen nam die spreuk wel erg letterlijk, want hij zat op café met een baxter aan de hand, via een hele constructie verbonden met zijn neus. Hij had voor de gelegenheid nog eens zijn Real-trui aangedaan (wat hem heel wat moeite moet gekost hebben) en bestelde toen hij binnenkwam meteen een pintje. Toen het 2-5 werd (voor Barcelona), is hij vertrokken...
Voor wie niet weet wat de eindscore is geworden - wat mij echt onmogelijk lijkt: Barcelona won met 2-6, Xavi (4 assists) en Yaya Touré waren de allerallerbesten (en de rest van FCB de allerbesten).
Op ongeveer hetzelfde niveau speel ik hier in de Turia (het park), tussen het studeren door, 1 op 2 dagen voetbal. Af en toe met de Afrikanen, af en toe met de Zuid-Amerikanen en heel af en toe met een combinatie van beiden (als er niet genoeg spelers zijn om gesegregeerde equipos te vormen...). Zij beginnen mij en ik hen een beetje te kennen en hun levensverhalen zijn één voor één muy fuerte. Ik neem er 2 uit, om een schets te maken van het leven van sans-papiers die hier redelijk vrij en bij ons iets meer verborgen rondlopen: El Hadji uit Senegal en Jorge uit Ecuador.
Historias duras
El Hadji komt uit Senegal, uit Djourbel nog wel (de stad waar ik 4 jaar geleden 2 maand zat), en is nu ongeveer 2 jaar in Spanje. Hier heeft hij af en toe werk, vooral als fruitplukker, waar hij ongelooflijk goed in moet zijn want hij is een grote vriendelijke reus met handen als schoppen. Nu zit hij al een tijdje zonder werk en het is zo goed als onmogelijk op dit moment in Spanje werk te vinden, maar hij blijft lachen. Zelf zijn verhaal over hoe hij in Spanje is geraakt, vertelde hij me al lachend. Zijn broer kende een 'kapitein' van één van de bootjes die naar Spanje vaart en zo kon hij, na een aantal maanden in St.-Louis (kuststad in Noord-Senegal) rondgezworven te hebben, op een dag mee met een buquezeeboot. Zo heeft hij 6 dagen met 64 opeengepakt in een bootje van 15m lang gezeten, een traumatiserende belevenis, des te meer omdat hij langs geen kanten kan zwemmen. Sonrisaglimlach. Hier aangekomen had hij niets of niemand, maar is hij een beetje opgevangen door andere Afrikanen die hetzelfde meegemaakt hebben. En dat zijn er écht veel, al diegenen die ik goed genoeg ken om het aan te vragen zijn met de boot naar hier gekomen. En níet vanuit Marokko, zoals ik altijd dacht, maar vanuit Senegal. Toch een aantal 1000 kilometer verder...
Jorge woont al een stuk langer in Spanje en heeft ondertussen ook papieren. Die heeft hij kunnen krijgen door met een Ecuadoriaanse te trouwen die hier al veel langer woont en die 15 jaar ouder is dan hem. 'Ze zou mijn moeder kunnen zijn' - sonrisa. Hij was de miserie beu waarin hij beland was nadat zijn ouders stierven toen hij 12 was en toen de 10 kinderen zichzelf zijn moeten beginnen 'organiseren' (wat ze precies deden durfde ik niet vragen). Nu werkt Jorge ongelooflijk hard: hij combineert een job in een fabriek van 6 tot 14u met een job in het internetcafé van (hem en) zijn vrouw, van 19 tot 24u. Dit doet hij 6 op 7, de zaterdag is z'n vrije dag en dan gaan El Hadji, hij en ik samen voetballen met een bende Ecuadorianen. Zuid-Amerikanen hebben trouwens directe roepnamen voor elkaar: de kleinste heet steevast bajo, de dikste gordo, diegene met de grootste spleetogen chino en de lelijkste bonito.
Jorge had ongelooflijk graag gestudeerd (talen, om meer mensen beter te verstaan en te leren kennen) en zegt mij iedere keer hoezeer ik wel m'n best moet doen bij het studeren.
Deze verhalen neerschrijvend op mijn laptop, met hier naast me m'n fototoestel (nieuwe foto's op http://picasaweb.google.com/antoninafrika) en een beetje verder mijn verrekijker, geven me, net als wanneer ik de verhalen hoorde, een bepaald gevoel van schaamte. Hoe kan het dat ik als 22-jarige met die luxeproducten rondloop? En dat ik zowat alle kansen op mijn schoot geworpen krijg die ik me kan inbeelden? Ik neem het mezelf meer kwalijk dan dat zij dat doen. 'C'est la vida, chaval maat', op zijn Afrikspaans. 'Baax na, jugamos goed, laten we (voetbal) spelen', antwoord ik met het laatste restje Wolof dat ik nog ken. Ons samen amuseren is de beste manier om mijn wrange gevoelens weg te krijgen.
Pajaritos guapísimos
Ik heb dat luxeproduct van een verrekijker wel goed kunnen gebruiken de laatste tijd, zeker in de Sierra de Espadan (zie foto's). Heel wat trekvogels zijn in de tijd dat ik in België zat in Spanje gearriveerd en het mooie daaraan is niet alleen dat ik een aantal soorten heb gezien die ik daarvoor nog nooit had gezien, maar vooral: heel veel vogels hier in Spanje zijn zo veel minder grijs en bruin dan in België! De huismus van bij ons wordt hier al vervangen door de Europese kanarie (geel vogeltje), maar roodkopklauwier, blonde tapuit, slangenarend en bijeneter zijn stuk voor stuk impressionant en/of kleurrijk. De hop is hier heel algemeen, er zit er zelfs één op de campus van m'n unief! Ik heb er wel nog geen foto van kunnen trekken, Thomas V.. dju!
La vida
Om eerlijk te zijn, het was en is een beetje raar om m'n leven in Valencia terug op te nemen. Allereerst omdat het in België echt een ongelooflijke tijd was: een súperBC, veel vrienden en familie teruggezien, 4 dagen Zeeland met Nina, zelfs het weer -btw, beter dan in Valencia toen: allemaal zalig! Maar ook omdat het droombeeld dat de gemiddelde Erasmusstudent beleeft bij mij plaatsmaakte voor het besef van de oppervlakkigheid van het erasmusleven en het realisme dat ik hier nog maar minder dan 2 maand zou zijn, waarvan 1 maand examens. Ik ben het dan ook allemaal nogal functioneel beginnen bekijken: Spaans leren, naar Extremadura op reis gaan, .. Niet dat ik leuke dingen uit de weg ga -ik ga veel op café, voetballen, de natuur in- maar ik ga niet m'n uiterste best doen om hier nog veel nieuwe vrienden te leren kennen. Veel van m'n klasgenoten zien er, voor zover ik hen versta, echt wijze chicos/as uit met wie ik over een maand of twee heel goed zou kunnen opschieten. Maar over een maand of twee zit ik heel ver van hier..
maandag 4 mei 2009
zondag 29 maart 2009
Disfrutando el sol
Morgen vertrek ik voor een pauze in m'n Erasmus om in België Basiscursus (BC) te geven, om even waar mogelijk gedag te zeggen en daarna op reisje te gaan met Nina. Tijd dus om deze blog nog wat bij te werken.
Ik heb het de laatste tijd druk gehad met de uit(Zuid-)werking van BC en had daardoor snel genoeg van nog meer gecomputer, zeker met een stralende zon buiten. De laatste dagen is het hier beginnen regenen, goed voor een acclimatisatie? Hoewel, ik hoorde dat het bij jullie goed weer is!
Er zijn nieuwe foto's te bewonderen! http://picasaweb.google.com/antoninafrika
Over de Fallas, alleen wonen, Spaans rijgedrag en 'In de Gloria'
Fallas: la fiesta con dos caras y mucho Cara (het feest met twee gezichten en veel Cara)
Na een maand inlooptijd (met stoeten, daagse Mascletá en al veel petardos=bommekes) begonnen de Fallas eindelijk op 14 maart. De Fallas (grote tot gigantische kartonnen poppen in iedere buurt - die op het einde worden verbrand! zie foto's) werden ingewijd door de Falleras (afgevaardigde van iedere werkgroep, in traditionele kledij) en het was 6 dagen feest in alle buurttenten. Het is een feest met veel traditie en cultuur en is de laatste jaren enorm groot geworden. Zo groot zelfs dat de bevolking van Valencia vervier(!)voudigt, ondanks dat zowat de helft van de Valencianen de stad uitvlucht.
Voor mij zeer te begrijpen, want dit wereldwijd gekende feest was er één met positieve en negatieve kanten en achteraf was ik opgelucht dat het gedaan was. 'Oef, goed voor ene keer'.
*Ruido (lawaai): hetgeen mij zonder twijfel het meeste stoorde was het immense lawaai dat door de stad raasde. Elke dag waren er meer en meer Mascletás - het ontploffen van duimgrote bommekes met een immens lawaai; de bedoeling is dat dit ritmisch gebeurt, maar dat lijkt mij nooit gelukt te zijn - en het leek alsof echt iedereen met bommekes (beter: bommen!) aan het smijten was. Bompas, volwassenen, kinderen, zelfs peuters vanuit hun buggy heb ik met petardos zien smijten (spijtig dat ik toen m'n fototoestel niet bijhad!)! Als je door de straten liep moest je constant uitkijken of er niet net iets ging ontploffen en of je dus je oren moest toeknijpen. Vanaf m'n dakterras leek Valencia net een stad in oorlog: overal geknal, om ter meest en om ter hardst. Mijn oren voelden soms aan alsof er water in zat, piepen en doen..
*Fuegos arteficiales (vuurwerk): was zonder twijfel het spectaculairste vuurwerk dat ik ooit gezien heb. Iedere show duurde 20 minuten en ze leken iedere keer iets nieuws uit hun hoed te toveren. Hartjes, vierkanten, gigapalmbomen, ... de hoeveelheid kan je inschatten aan de hand van één vd foto's via de link.
*Botellón: in het Spaans hebben ze een woord voor 'de straat op gaan en zich bezatten: botellón'. Wel, tijdens de Fallas was heel het centrum van Valencia één grote botellón. Dit jaar was dat extra het geval omdat sinds deze editie straatmuziekanten verboden zijn (ze zouden te veel overlast veroorzaken... en de petardos dan??: cultuur. Ahja) en waar velen de voorbije jaren van groepje tot groepje ging dansen was er nu in het centrum bijna niks te doen. In veel feesttenten kon je zonder kennis niet binnen en dus hebben we veel te veel rondgedoold op zoek naar iets dansbaars/feestbaars.
*voor meer: zie foto's
Na de Fallas ben ik twee dagen de rust van de bergen gaan opzoeken en die waren heerlijk. Zalige rust, zuivere lucht en nog eens wat lichaamsbeweging: het waren de beste dagen van de Fallas-vakantie.
Soló (naar Roald Dahl)
Alleenwonen was één van de uitdagingen om op Erasmus te trekken en ik moet zeggen dat het mij bevalt. Ik moet wel nog wat meer planning in de huishoudtaken krijgen - vorige week waren ál mijn kleren vuil en moest ik met mijn pyjamabroek uit Senegal de straat op - en vind het moeilijk om goed in te schatten hoeveel ik moet koken als ik enkel voor 1 of 2 kook. Dan is het bijna altijd teveel en eet ik 2 dagen later nog steeds pasta met curry.. Maar over het algemeen vind ik het een geslaagd experiment, de uitvliegtijd uit mijn warme nestje zat er toch aan te komen. Die onafhankelijkheid, met nieuwe mensen samenwonen, cenas (avondmalen) organiseren: nauw, dat mag ik wel.
Solo is soms wel een beetje solo. Ik vreet me niet op in de nostalgie, maar sommige momenten mis ik Gent echt wel! De typische erasmussfeer ('alle remmen los') ligt me niet zo en ik besef hier vaak hoe goed ik het tussen jullie stel. Maar dan herinner ik me opnieuw de zon die op m'n gezicht schijnt en probeer ik er hier het beste van te maken!
Spaanse rijgedrag
Ik wordt er hier iedere ochtend aan herinnerd dat ik hier 1500 km zuidelijker zit dan gewoonlijk. Geen beter ontwaken dan naar de univ fietsen, want dan móet je je wel concentreren om zeker niet omvergereden te worden. Hier zijn met moeite fietspaden en als er zijn, lopen er voetgangers op. Spaanse chauffeurs zijn niet echt gewend aan fietsers en kijken meer naar het verkeerde verkeerslicht dat op rood gaat springen dan op het hunne dat op groen zal springen. Jelle beschreef het me mooi in m'n eerste week: 'bij ons is er steeds een moment waarop er geen enkele auto op het kruispunt staat, hier is er steeds een moment waarop 4 auto's op het kruispunt staan.'
'In de Gloria'
Geen al te glorieus moment voor ons imago in het buitenland, wel des te grappiger: deze week zat ik op een verjaarsdagfeestje en om de één of andere reden ging het opeens over een Belgisch TV-programma waarin een presentator zich schandelijk gedraagt. De ene (een Zweedse) vond het zo pijnlijk dat het hilarisch was en de andere vond het echt niet kunnen (een Spanjaard). Na een beetje doorvragen over de TV-show bleek het over niks minder dan 'Boemerang' te gaan, een aflevering van 'In de Gloria'. Ik wist al dat ze deze aflevering over het grote water op NBC hadden laten zien als zijnde 'echt', maar ik kon niet geloven dat twee Europeanen dachten dat dit echt gebeurd was. Weleuh, wél dus! We zijn daarop aan een navraag begonnen en íedereen op 2 Colombiaansen na (we waren met 8) kende het filmpje en íedereen was ervan overtuigd dat het echt was! In op z'n minst Zweden, Italië, Colombia en Frankrijk denken ze dat het filmpje van onderstaande link echt is.. Hier in Spanje is hetzelfde gebeurd als in de VS: het is op TV geweest, met hele bespreking en al. Van de 10 Spanjaarden die ik het achteraf gevraagd heb, kenden 5 het filmpje. Está famosa, tío! Boemerang, als je het nog nooit gezien hebt, zeker doen!
http://www.youtube.com/watch?v=44_ERw0nTTE
Ik heb het de laatste tijd druk gehad met de uit(Zuid-)werking van BC en had daardoor snel genoeg van nog meer gecomputer, zeker met een stralende zon buiten. De laatste dagen is het hier beginnen regenen, goed voor een acclimatisatie? Hoewel, ik hoorde dat het bij jullie goed weer is!
Er zijn nieuwe foto's te bewonderen! http://picasaweb.google.com/antoninafrika
Over de Fallas, alleen wonen, Spaans rijgedrag en 'In de Gloria'
Fallas: la fiesta con dos caras y mucho Cara (het feest met twee gezichten en veel Cara)
Na een maand inlooptijd (met stoeten, daagse Mascletá en al veel petardos=bommekes) begonnen de Fallas eindelijk op 14 maart. De Fallas (grote tot gigantische kartonnen poppen in iedere buurt - die op het einde worden verbrand! zie foto's) werden ingewijd door de Falleras (afgevaardigde van iedere werkgroep, in traditionele kledij) en het was 6 dagen feest in alle buurttenten. Het is een feest met veel traditie en cultuur en is de laatste jaren enorm groot geworden. Zo groot zelfs dat de bevolking van Valencia vervier(!)voudigt, ondanks dat zowat de helft van de Valencianen de stad uitvlucht.
Voor mij zeer te begrijpen, want dit wereldwijd gekende feest was er één met positieve en negatieve kanten en achteraf was ik opgelucht dat het gedaan was. 'Oef, goed voor ene keer'.
*Ruido (lawaai): hetgeen mij zonder twijfel het meeste stoorde was het immense lawaai dat door de stad raasde. Elke dag waren er meer en meer Mascletás - het ontploffen van duimgrote bommekes met een immens lawaai; de bedoeling is dat dit ritmisch gebeurt, maar dat lijkt mij nooit gelukt te zijn - en het leek alsof echt iedereen met bommekes (beter: bommen!) aan het smijten was. Bompas, volwassenen, kinderen, zelfs peuters vanuit hun buggy heb ik met petardos zien smijten (spijtig dat ik toen m'n fototoestel niet bijhad!)! Als je door de straten liep moest je constant uitkijken of er niet net iets ging ontploffen en of je dus je oren moest toeknijpen. Vanaf m'n dakterras leek Valencia net een stad in oorlog: overal geknal, om ter meest en om ter hardst. Mijn oren voelden soms aan alsof er water in zat, piepen en doen..
*Fuegos arteficiales (vuurwerk): was zonder twijfel het spectaculairste vuurwerk dat ik ooit gezien heb. Iedere show duurde 20 minuten en ze leken iedere keer iets nieuws uit hun hoed te toveren. Hartjes, vierkanten, gigapalmbomen, ... de hoeveelheid kan je inschatten aan de hand van één vd foto's via de link.
*Botellón: in het Spaans hebben ze een woord voor 'de straat op gaan en zich bezatten: botellón'. Wel, tijdens de Fallas was heel het centrum van Valencia één grote botellón. Dit jaar was dat extra het geval omdat sinds deze editie straatmuziekanten verboden zijn (ze zouden te veel overlast veroorzaken... en de petardos dan??: cultuur. Ahja) en waar velen de voorbije jaren van groepje tot groepje ging dansen was er nu in het centrum bijna niks te doen. In veel feesttenten kon je zonder kennis niet binnen en dus hebben we veel te veel rondgedoold op zoek naar iets dansbaars/feestbaars.
*voor meer: zie foto's
Na de Fallas ben ik twee dagen de rust van de bergen gaan opzoeken en die waren heerlijk. Zalige rust, zuivere lucht en nog eens wat lichaamsbeweging: het waren de beste dagen van de Fallas-vakantie.
Soló (naar Roald Dahl)
Alleenwonen was één van de uitdagingen om op Erasmus te trekken en ik moet zeggen dat het mij bevalt. Ik moet wel nog wat meer planning in de huishoudtaken krijgen - vorige week waren ál mijn kleren vuil en moest ik met mijn pyjamabroek uit Senegal de straat op - en vind het moeilijk om goed in te schatten hoeveel ik moet koken als ik enkel voor 1 of 2 kook. Dan is het bijna altijd teveel en eet ik 2 dagen later nog steeds pasta met curry.. Maar over het algemeen vind ik het een geslaagd experiment, de uitvliegtijd uit mijn warme nestje zat er toch aan te komen. Die onafhankelijkheid, met nieuwe mensen samenwonen, cenas (avondmalen) organiseren: nauw, dat mag ik wel.
Solo is soms wel een beetje solo. Ik vreet me niet op in de nostalgie, maar sommige momenten mis ik Gent echt wel! De typische erasmussfeer ('alle remmen los') ligt me niet zo en ik besef hier vaak hoe goed ik het tussen jullie stel. Maar dan herinner ik me opnieuw de zon die op m'n gezicht schijnt en probeer ik er hier het beste van te maken!
Spaanse rijgedrag
Ik wordt er hier iedere ochtend aan herinnerd dat ik hier 1500 km zuidelijker zit dan gewoonlijk. Geen beter ontwaken dan naar de univ fietsen, want dan móet je je wel concentreren om zeker niet omvergereden te worden. Hier zijn met moeite fietspaden en als er zijn, lopen er voetgangers op. Spaanse chauffeurs zijn niet echt gewend aan fietsers en kijken meer naar het verkeerde verkeerslicht dat op rood gaat springen dan op het hunne dat op groen zal springen. Jelle beschreef het me mooi in m'n eerste week: 'bij ons is er steeds een moment waarop er geen enkele auto op het kruispunt staat, hier is er steeds een moment waarop 4 auto's op het kruispunt staan.'
'In de Gloria'
Geen al te glorieus moment voor ons imago in het buitenland, wel des te grappiger: deze week zat ik op een verjaarsdagfeestje en om de één of andere reden ging het opeens over een Belgisch TV-programma waarin een presentator zich schandelijk gedraagt. De ene (een Zweedse) vond het zo pijnlijk dat het hilarisch was en de andere vond het echt niet kunnen (een Spanjaard). Na een beetje doorvragen over de TV-show bleek het over niks minder dan 'Boemerang' te gaan, een aflevering van 'In de Gloria'. Ik wist al dat ze deze aflevering over het grote water op NBC hadden laten zien als zijnde 'echt', maar ik kon niet geloven dat twee Europeanen dachten dat dit echt gebeurd was. Weleuh, wél dus! We zijn daarop aan een navraag begonnen en íedereen op 2 Colombiaansen na (we waren met 8) kende het filmpje en íedereen was ervan overtuigd dat het echt was! In op z'n minst Zweden, Italië, Colombia en Frankrijk denken ze dat het filmpje van onderstaande link echt is.. Hier in Spanje is hetzelfde gebeurd als in de VS: het is op TV geweest, met hele bespreking en al. Van de 10 Spanjaarden die ik het achteraf gevraagd heb, kenden 5 het filmpje. Está famosa, tío! Boemerang, als je het nog nooit gezien hebt, zeker doen!
http://www.youtube.com/watch?v=44_ERw0nTTE
dinsdag 3 maart 2009
Ya tres semanas
Men beweert hier in de toeristenblaadjes dat Valencia 300 wolkenloze dagen per jaar zou hebben. Zou best kunnen, want dit weekend viel de eerste regen sinds mijn aankomst. Vandaag is nog zo'n dag, een ideaal moment dus 'to update my blog'. Yeah.
Voor foto's: http://picasaweb.google.com/antoninafrika
Español en desarrollo - Spaans in ontwikkeling
M'n Spaans verbetert poco a poco. Ik kan almaar beter de woorden ontdekken uit de klankenwaterval waaruit een gemiddelde Spaanse zin bestaat en zo versta ik het grootste deel van de lessen. Ook spreken begint te lukken, zeker onder erasmussen en met geduldige Spanjaarden. Bij Spaanse charlatanes (charlatán: kletskous, praatgraag - leert Prisma) laat ik me toch nog wat intimideren en denk ik dat de vergelijking met Manolo 'Qué??' (Fawlty Towers) niet veraf is. Ik zal er wel vertrouwd mee geraken, want volgend weekend ga ik een dag naar de bergen met m'n mentor (contactleerling) en haar vrienden en bovendien moet ik voor 4 van m'n vakken een groepswerk maken. Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo!
Universidad Politécnica
Ik ga naar school (papa fronsfronst: 'Unief!') op een gigantische campus. De faculteiten op zich zijn wel kleiner dan in Gent, maar ze liggen allemaal in één groot complex, dat veel weg heeft van een supermodern dorp. De beste sportfaciliteiten (atletiekpiste, zwembad, tennis/voetbalvelden, een klimrots, ...), veel groen en veel fancy gebouwen. Ook met een eigen bewakingsdienst, een aantal winkels, café's en een pizzeria (el Tony's). Ik zal mij één van de volgende weken eens nog meer profileren als Erasmusstudent en mijn fototoestel meenemen naar het unief om een beter beeld te scheppen.
Over het niveau wordt in België vaak nogal schamper gedaan, maar het lijkt mij voorlopig niet zo laag als iedereen in belgenland aanneemt. Jelle en Annejo (die hier - in Valencia, aan een andere universiteit - geneeskunde studeren sinds september) hebben hier in december examens gedaan en vonden het niveau ook vergelijkbaar. Ik zal alleszins genoeg werk hebben de komende maanden, zeker omdat van al mijn punten automatisch 1 punt afgaat.
Minder vergelijkbaar is de stiptheid van studenten en proffen. De academische 5 minuten van bij ons zijn hier een kwartuurtje, vandaag begon één van m'n lessen 25 minuten te laat. Maar wie mijn (ochtend)stiptheid een beetje kent weet dat ik kan mij daar volledig in kan vinden. Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo!
La vida en mi piso - het leven op kot
Ik kan het goed vinden met m'n nieuwe kotgenoten, vooral met Ilse. We praten onderling in het Spaans (eerlijk: meestal) en ze is nieuwschierig en bemoeiziek, want ze leest mee. Nee, we lachen veel en het is een toffe..... Het Spaanse koppel, Lidia en Álvaro, is iets schuwer en zit nogal veel op hun kamer, achter de computer of voor de TV, maar ze zijn erg makkelijk om mee samen te leven en helpen veel met mijn (ons) Spaans. Vanavond gaan we samen avondeten, bij wijze van teambuilding op kot. Dat zal waarschijnlijk tegen een uur of 10 zijn, als compromisuur tussen ons (20-22u) en hun (22-0u) gewoonlijk etensuur.
Het enige dat mij voorlopig stoort aan m'n kot is dat hier veel lawaai is. Aan de kant van mijn kamer is een miniparkje en 's nachts tijdens het weekend is dat dé ontmoetingsplaats voor de knapperds uit de homodancing 'Deseo 54' wat verder in de straat. Buiten de schooluren troepen hier tegenwoordig ook een bende kinderen samen om bommekes af te steken. Ik weet niet van waar die rare traditie komt, maar nu het bijna 'Fallas' (= Gentse feesten in het kwadraat) zijn, lopen hier overal kinderen rond met piraten en ander geschut. Bommekes is trouwens geen gepaste benaming, want wat bij ons de grootste bommekes (piraten dus) zijn, zie je hier in de handen van 7-jarigen...
Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo??
La vida valenciana
* Guapo/a, chaval, tío/a, ... ik kende al een hoop bekende, typisch Spaanse aanspreekwoordjes voor ik vorige week naar de bakker ging, maar toen de +- 70-jarige man voor mij werd aangesproken met 'Dime, caballero' ofte 'Zeg maar, ruiter/ridder' moest ik toch eens glimlachen. Dat moeten we in het koele Vlaanderen toch ook eens invoeren!
* españoles bajos y pulcros: ik vind twee dingen heel opvallend aan het uiterlijk van de gemiddelde Spanjaard (buiten het zuidelijkere type, natuurlijk). Ten eerste zijn ze een stuk kleiner dan Belgen. Vorige week ben ik naar een gratis concert geweest van Franz Ferdinand - tussen die sjieke hypermoderne gebouwen van op de foto's (!) -, ik stond ergens in het midden tussen 20000 chicos en ik kon het podium zien..! Ten tweede zien Spanjaarden er veel verzorgder uit (= ze zijn ijdeler) dan mensen uit noordelijker landen. Superveel gasten en meisjes hebben piercings en bijna alle meisjes gaan (al dan niet zwaar) geschminkt de straat op. Ik vind de meisjes hier over het algemeen wel mooier dan in België, maar al die overdreven verzorgdheid (die ervoor zorgt dat ze allemaal op elkaar gaan lijken) doet dat helemaal teniet. De verzorgdheid uit zich ook in het straatbeeld: hier zijn echt onwaarschijnlijk veel kappers, ik denk niet dat ik overdrijf als ik stel dat er 1 kapper per 2 straten is!
* Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo: om af te sluiten nog een leuk weetje dat afspreken met een Spanjaard wel eens durft typeren. Wachten en hopen, attendre et esperer, to wait and to hope worden in het Spaans door één en hetzelfde woord vertaald: esperar. Als je op iemand wacht, hoop je tegelijk dat die wel komt:)
Hasta luego,
pensando a vosotros,
Anton
Ps: Bedankt voor al jullie feliz cumpleañossen vorige zondag (en daarna:), ik denk veel aan jullie! Onder andere als ik één van de vele cd'tjes opleg, Rodrigo&Gabriela en Johnny Cash zijn stiekem de favorieten.
PsDos: Vamos KVV y vamos Rafkes!! Spijtig dat ik het ga missen als jullie kampioen spelen!
Voor foto's: http://picasaweb.google.com/antoninafrika
Español en desarrollo - Spaans in ontwikkeling
M'n Spaans verbetert poco a poco. Ik kan almaar beter de woorden ontdekken uit de klankenwaterval waaruit een gemiddelde Spaanse zin bestaat en zo versta ik het grootste deel van de lessen. Ook spreken begint te lukken, zeker onder erasmussen en met geduldige Spanjaarden. Bij Spaanse charlatanes (charlatán: kletskous, praatgraag - leert Prisma) laat ik me toch nog wat intimideren en denk ik dat de vergelijking met Manolo 'Qué??' (Fawlty Towers) niet veraf is. Ik zal er wel vertrouwd mee geraken, want volgend weekend ga ik een dag naar de bergen met m'n mentor (contactleerling) en haar vrienden en bovendien moet ik voor 4 van m'n vakken een groepswerk maken. Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo!
Universidad Politécnica
Ik ga naar school (papa fronsfronst: 'Unief!') op een gigantische campus. De faculteiten op zich zijn wel kleiner dan in Gent, maar ze liggen allemaal in één groot complex, dat veel weg heeft van een supermodern dorp. De beste sportfaciliteiten (atletiekpiste, zwembad, tennis/voetbalvelden, een klimrots, ...), veel groen en veel fancy gebouwen. Ook met een eigen bewakingsdienst, een aantal winkels, café's en een pizzeria (el Tony's). Ik zal mij één van de volgende weken eens nog meer profileren als Erasmusstudent en mijn fototoestel meenemen naar het unief om een beter beeld te scheppen.
Over het niveau wordt in België vaak nogal schamper gedaan, maar het lijkt mij voorlopig niet zo laag als iedereen in belgenland aanneemt. Jelle en Annejo (die hier - in Valencia, aan een andere universiteit - geneeskunde studeren sinds september) hebben hier in december examens gedaan en vonden het niveau ook vergelijkbaar. Ik zal alleszins genoeg werk hebben de komende maanden, zeker omdat van al mijn punten automatisch 1 punt afgaat.
Minder vergelijkbaar is de stiptheid van studenten en proffen. De academische 5 minuten van bij ons zijn hier een kwartuurtje, vandaag begon één van m'n lessen 25 minuten te laat. Maar wie mijn (ochtend)stiptheid een beetje kent weet dat ik kan mij daar volledig in kan vinden. Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo!
La vida en mi piso - het leven op kot
Ik kan het goed vinden met m'n nieuwe kotgenoten, vooral met Ilse. We praten onderling in het Spaans (eerlijk: meestal) en ze is nieuwschierig en bemoeiziek, want ze leest mee. Nee, we lachen veel en het is een toffe..... Het Spaanse koppel, Lidia en Álvaro, is iets schuwer en zit nogal veel op hun kamer, achter de computer of voor de TV, maar ze zijn erg makkelijk om mee samen te leven en helpen veel met mijn (ons) Spaans. Vanavond gaan we samen avondeten, bij wijze van teambuilding op kot. Dat zal waarschijnlijk tegen een uur of 10 zijn, als compromisuur tussen ons (20-22u) en hun (22-0u) gewoonlijk etensuur.
Het enige dat mij voorlopig stoort aan m'n kot is dat hier veel lawaai is. Aan de kant van mijn kamer is een miniparkje en 's nachts tijdens het weekend is dat dé ontmoetingsplaats voor de knapperds uit de homodancing 'Deseo 54' wat verder in de straat. Buiten de schooluren troepen hier tegenwoordig ook een bende kinderen samen om bommekes af te steken. Ik weet niet van waar die rare traditie komt, maar nu het bijna 'Fallas' (= Gentse feesten in het kwadraat) zijn, lopen hier overal kinderen rond met piraten en ander geschut. Bommekes is trouwens geen gepaste benaming, want wat bij ons de grootste bommekes (piraten dus) zijn, zie je hier in de handen van 7-jarigen...
Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo??
La vida valenciana
* Guapo/a, chaval, tío/a, ... ik kende al een hoop bekende, typisch Spaanse aanspreekwoordjes voor ik vorige week naar de bakker ging, maar toen de +- 70-jarige man voor mij werd aangesproken met 'Dime, caballero' ofte 'Zeg maar, ruiter/ridder' moest ik toch eens glimlachen. Dat moeten we in het koele Vlaanderen toch ook eens invoeren!
* españoles bajos y pulcros: ik vind twee dingen heel opvallend aan het uiterlijk van de gemiddelde Spanjaard (buiten het zuidelijkere type, natuurlijk). Ten eerste zijn ze een stuk kleiner dan Belgen. Vorige week ben ik naar een gratis concert geweest van Franz Ferdinand - tussen die sjieke hypermoderne gebouwen van op de foto's (!) -, ik stond ergens in het midden tussen 20000 chicos en ik kon het podium zien..! Ten tweede zien Spanjaarden er veel verzorgder uit (= ze zijn ijdeler) dan mensen uit noordelijker landen. Superveel gasten en meisjes hebben piercings en bijna alle meisjes gaan (al dan niet zwaar) geschminkt de straat op. Ik vind de meisjes hier over het algemeen wel mooier dan in België, maar al die overdreven verzorgdheid (die ervoor zorgt dat ze allemaal op elkaar gaan lijken) doet dat helemaal teniet. De verzorgdheid uit zich ook in het straatbeeld: hier zijn echt onwaarschijnlijk veel kappers, ik denk niet dat ik overdrijf als ik stel dat er 1 kapper per 2 straten is!
* Pues .. no pasa nada, tranquilo, no me preocupo: om af te sluiten nog een leuk weetje dat afspreken met een Spanjaard wel eens durft typeren. Wachten en hopen, attendre et esperer, to wait and to hope worden in het Spaans door één en hetzelfde woord vertaald: esperar. Als je op iemand wacht, hoop je tegelijk dat die wel komt:)
Hasta luego,
pensando a vosotros,
Anton
Ps: Bedankt voor al jullie feliz cumpleañossen vorige zondag (en daarna:), ik denk veel aan jullie! Onder andere als ik één van de vele cd'tjes opleg, Rodrigo&Gabriela en Johnny Cash zijn stiekem de favorieten.
PsDos: Vamos KVV y vamos Rafkes!! Spijtig dat ik het ga missen als jullie kampioen spelen!
maandag 2 maart 2009
Adres + Foto's
Voor meer foto's kunnen jullie terecht op:
http://picasaweb.google.nl/antoninafrika
Hola tíos y tías,
mijn nieuw adres is:
Calle Pépita 2
Puerta 5
46009 Valencia
y mi número de teléfono: (0034)633185501
Talogo (’Hasta luego’ spreken ze hier nooit uit),Anton
http://picasaweb.google.nl/antoninafrika
Hola tíos y tías,
mijn nieuw adres is:
Calle Pépita 2
Puerta 5
46009 Valencia
y mi número de teléfono: (0034)633185501
Talogo (’Hasta luego’ spreken ze hier nooit uit),Anton
Un flamenco y el flamenco
Ik heb een kot gevonden! 'n Beetje duur, maar met een dakterras en Spaanssprekende kotgenoten (1 Leuvense die hier sinds september is en een koppel Spanjaarden). Nog beter nieuws: ik ben voor al de vrijgegeven vakken totnogtoe geslaagd met goede punten - het vak dat nog moet volgen zal waarschijnlijk wel slechter nieuws meebrengen.. Hieronder het verslag van de eerste dagen. Het is een beetje langer geworden dan de bedoeling, sorry!
El viaje en autostop
Zoals de meesten onder jullie weten ben ik, na een heerlijk weekje met Nina in midFrancia, al liftend naar Valencia gegaan. Dat ging tot mijn opluchting ook in Spanje (tussen Barcelona en Valencia met Spanjaarden) heel vlot, het was een geruststellende ervaring dat Spanjaarden openstaan voor iemand die zich in z'n beste, maar beperkte Spaans probeert uit te drukken. Tot Barcelona kreeg ik een 740km-lange lift van Gerard, een SpaansZeeuwse truckchauffeur die sinds 8 jaar in Alicante woont in de sla, meloenen en parket doet, die hij tussen España en Belgica/Angelterra vervoert. De ideale lift dus om twee talen te oefenen die ik absoluut wil leren: Spaans en Zeeuws. Dat tweede zal wel nooit lukken, maar ik had een lijstje moeten bijhouden met al de koeterhollandse uitdrukkingen die mijn vertaalcapaciteiten te boven gingen. Die werden bovengehaald bij Gerards stoere truckverhalen, die mij zus en zo en die en dat nog meer respect gaven voor het harde en onregelmatige truckersleven. Zeker met de crisis, die zich in Spanje blijkbaar echt wel laat voelen. Verder maakte Gerard me vertrouwd met enkele Spaanse gewoonten (zoals aan de bar al je afval gewoon op de grond smijten en de barmans aandacht zoeken met een scherp 'psssst'), hij leerde me welke Spaanse woorden vooral niet te verwarren (la teta betekent bv iets helemaal anders dan la tête), hielp me bij het herkennen van Chinese piraterijcd-verkopers en maakte me wegwijs in het Spaanse politieke leven. De nacht bracht ik door bovenop het parket in de oplegger van de truck, op een parking bij Barcelona. Toch ook een unieke ervaring.Het is onder andere voor zo'n ervaringen (je komt echt álle soorten mensen tegen) dat ik ervoor koos naar hier te liften. De afwezigheid van enig besef van afstand en beleving van veranderende landschappen en culturen en het ecologische gegeven dat vliegen relatief heel vervuilend is, maken dat ik binnen Europa (en zoveel mogelijk daarbuiten ook) niet met het vliegtuig wil reizen. Iedereen die mij en Valencia wil bezoeken is heel erg welkom, de enige voorwaarde die ik stel is dan ook dat je niet met het vliegtuig komt (het lijkt me nogal tegenstrijdig dat ik zo toch de oorzaak zou zijn van vliegtuigverkeer). Ik veronderstel dat niet iedereen deze beslissing begrijpt (al hoop ik natuurlijk van wel), maar wel dat iedereen ze respecteert.
Los primeros días valèncianos
In Valencia logeerde ik totnogtoe op kot bij Jelle, een oud-klasgenoot (uit het 5de leerjaar, ik had hem denk ik in 10 jaar maar 3 keer gezien!) met wie het zeer goed klikt. Hij helpt me bij zowat alles en maakt samen met zijn vriendin, Annejo, mijn eerste dagen veel minder moeilijk dan ze anders zouden zijn. Ze zijn hier beiden op erasmus sinds september en spreken dan ook al vlotjes Spaans. Het is de bedoeling dat we binnen enkele weken ook onderling Spaans gaan spreken, maar voorlopig doet het wel deugd je even niet zo analfabetisch te voelen en een goed gesprek te voeren in het Nederlands. Jelle en Annejo studeren allebei geneeskunde in Gent, ze deden mij al meermaals denken aan zo'n ander heerlijk dokterskoppel uit mijn directe omgeving:)
La fuerza de una lengua
op 't unief voel ik me voorlopig nogal doofstom. Ik versta in de les flarden van zinnen en heb nagenoeg geen contact met de Spaanse studenten, voor wie ik uiteindelijk maar 1 vd vele erasmussers ben die hier ieder jaar komen (Valencia is de 2de-meest gekozen erasmusbestemming in Europa) en voor wie ik voorlopig zo traag Spaans spreek (zeker in vgl met de spraakwatervallen hier) dat de aandacht al snel verloren gaat. Ik kijk dan ook uit naar de Spaanse lessen die volgende week beginnen en die ik, samen met zoveel mogelijk oefening op straat, zie als een middel om mijn Spaans zo snel mogelijk op te krikken.
La primavera se empieza
ofwel 'de lente is begonnen' (denk ik..), want behalve vandaag is de hemel hier enkel staler dan blauw geweest. T-shirtweer dus (gnagnagna), met op de achtergrond het lentegezang van vele Europese kanaries. Ik heb bovendien m'n eerste lentezwaluwen al gezien!
ValenSpaanse gewoonten - Mi biorritmo sobre su cabeza (?), 'Mijn bioritme op z'n kop':
in Spanje wordt op heel andere tijdstippen gegeten en daar moet ik nog aan wennen. Sinds woensdag heb ik om 21u, 23u, 0u30 en 22u avondgegeten, wat voor een goede slaap veel te laat is voor mij. Bovendien ben ik vanmorgen om 5u opgestaan om op de nachtmarkt (van 1 tot 10) een fiets te gaan kopen. Ik zit hier nu dan ook met een wazige kop en een weeë maag verslag uit te brengen. - El calor internacional: de straten in Valencia (en Spanje) zijn hier erg internationaal gekleurd. Veel Zuid-Amerikanen, Afrikanen en eigenlijk van alles wat (ik zit hier in een internetcafé van een Indiër die bollywoodfilms aan het bekijken is). Gerard vertelde me dat dit komt omdat in Spanje een lakser immigratiebeleid heeft dan bij ons: eenmaal binnen wordt je 'legaliteit' hier nagenoeg niet gecontroleerd. Ook de sociale opvang van 'illegalen' (al die aanhalingstekens moeten wel met een zus die sociaal werk studeert;) is hier minder en er wordt erg opzichtig (in tegenst tot B) misbruik gemaakt van mensen zonder papieren. In de groentenwinkel werkt een Bangladees (?) 15 uur per dag 6 op 7: ze hebben hem wijsgemaakt dat als hij hier drie jaar is hij zijn papieren zal krijgen en wordt ondertussen uitgebuit tegen een onmogelijk loon. Eergisteren raakten we samen aan de praat een Senegalees (!) die hier al 4 jaar is en nog steeds geen papieren heeft... - La mañana con la marihuana: Hasj is hier een allernormaalste zaak. Eén van de koten die Jelle en ik gingen bekijken verwelkomde ons om 4u de la tarde met een walm van marihuana en je ruikt het in de vele parken en zelf op café. Vanochtend kocht ik op de markt een (wrak van een) fiets voor 20 euro y un café con leche van een 60-jarige met marihuanamuts op...
Viva la vida, Hasta luego!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)